A ia vlen Apple Vision Pro pas “refresh”-it me M5 — evolucion apo zhgënjim?

Kur Apple ridizajnoi kufjen virtuale Vision Pro me çipin e ri M5 dhe disa përmirësime të tjera këtë vjeshtë, shumë entuziastë menduan se ky do të ishte trysni i nevojshëm për të kthyer pajisjen në diçka më të dobishme për përdoruesit e përditshëm. Por një artikull i përditësuar së fundi — që reflekton përvojën e përdoruesve pas përditësimit — tregon se, megjithë përparimet teknike, dilemat mbeten.

Në përdorje të përditshme, disa përfitime me M5 bien në sy: aplikacionet dhe lojërat me grafikë intensive ose realitet tamë (mixed reality) janë pak më të rrjedhshme; baterisë i shtohet pak jetë, dhe shikimi i ekranit virtual — për shembull kur e përdor si “monitor udhëtimi” në avion — është bërë më i rehatshëm. Sidoqoftë, për shumicën e përdoruesve — përfshirë edhe ata më entuziastë — ndryshimet ndihen si “nice-to-have” (kënaqësi shtesë), jo si “must-have” që do të justifikonin investimin prej 3,499 $.

Problemi kryesor — që vazhdon — është përmbajtja dhe mbështetja për aplikacione. Platforma ende ka shumë boshllëqe: shumica e aplikacioneve të njohura janë versionet për iPad të “shtrira” në hapësirën virtuale, jo aplikacione native për realitet të përzier. Me pak përmbajtje të dedikuar, pajisja — për shumë — mbetet një “luksi” për provime, jo një mjet për përdorim të përditshëm.

Dhe pastaj — çështja e përdorshmërisë. Megjithë përmirësimet e dizajnit (si rripa Dual Knit Band që e bën më të rehatshme veshjen për periudha më të gjata), pajisja është ende e madhe, e vështirë për t’u përdorur në ambjente publike, dhe jo ideale për përdorim të përditshëm — veçanërisht me kosto të lartë.

Pra — për shumicën — Vision Pro me M5 është si një makinë luksi që është pak më e fuqishme dhe pak më komode, por edhe dalje reale për shumicën e njerëzve mbetet larg: për përdorime specialistike, kreativë, apo teknologjikisht ambicioze — po; për produktivitet të zakonshëm apo argëtim të përditshëm — për momentin, ende pak.

Në fund të ditës, ajo që mbetet si mundësi reale është se pajisja mund të jetë rruga për të eksploruar realitetin e ri “spaţial” — por ky realitet do të bëhet me vlerë vetëm atëherë kur teknologjia do të bjerë më shumë në dorën e përditshmërisë: me çmime më të përballueshme, përmbajtje më të gjerë dhe aplikacione reale që nuk ndihen thjesht si eksperimente.